Dag allemaal!

Een kindje vroeg ons onlangs: ‘Maar waarom zijn jullie hier alleen en hebben jullie je familie en je vrienden niet mee?’. Wij wisten het antwoord wel maar toch zaten we even met een krop in de keel… Helaas konden we jullie niet allemaal meenemen 
Op de school gaven we nu al in verschillende klassen les (circuitmodel – te vergelijken met hoekenwerk). We zagen vooral de jongere klassen zitten maar we zijn intussen wat van mening veranderd. In het eerste luisteren ze amper en is het niveau nogal laag, in het tweede zijn ze tamelijk rumoerig en moeten we alle hoeken nog 10 keer opnieuw uitleggen, in het derde gaat het goed, in het vierde stonden we nog niet, in het vijfde is het tot nu toe heel leuk en luisteren ze opvallend goed, in het zesde zitten een paar oudere leerlingen (tot 16 jaar) die de boel wat ‘leuker’ willen maken maar onthouden ze de uitleg over het algemeen goed!
In de school maken we dus allerlei dingen mee, maar het gaat goed!
We leren de leerkrachten en de directrice goed kennen. Vooral na dit leuke weekend: vrijdag gaven we les, om 13 uur was de school uit, maar wij gingen voor een keertje niet met de schoolbus mee naar Paramaribo. We bleven bij een juf eten en ‘rusten’ (enkele leuke dingen daar: we kregen van haar man een steen met écht goud in… yes , we leerden allerlei vruchten kennen uit haar tuin, we ontdekten dat ze hier wel een middagdutje doen en we genoten van haar beginnende kookkunsten,…).
Om 17 u gingen we terug naar de school. Er was een ‘training’ voor de leerkrachten, gegeven door een leerkracht uit Nederland. We kregen gedurende 2 uur spelideeën voor in het circuitmodel, alle leerkrachten (wij ook) mochten spelletjes in elkaar steken met een heleboel materiaal dat werd voorzien. Het was leuk om iedereen zo creatief bezig te zien! Na een chipje en een drankje gingen we mee met juf Rambul om daar te overnachten. We kregen te horen dat we die avond nog zouden uitgaan met een groepje juffen! Naar een Hindoestaans trouwfeest nog wel!
Na kennis gemaakt te hebben met het gezin (3 actieve jongens en een sympathieke papa) en de chique woning aten we lekker en gingen we de juf haar kleerkast gaan bezoeken en kozen we allebei prachtige Hindoestaanse kleedjes (met pofbroek, heerlijk) uit en een hoop sieraden. Na een heerlijke douche waren we er klaar voor en trokken we erop uit met 5 andere juffen. We waren heel verrast door de rituelen, het was echt een prachtig feest! We hadden heel veel bekijks als enige ‘bakra’s’ maar werden toch ontzettend hartelijk ontvangen. We moesten er nog eens eten, al waren we al volgestopt voor vertrek (ETEN ETEN ETEN), je zorgt hier beter voor een lege maag voor je ergens heen gaat.
Na een kort nachtje in de heerlijk verkoelde (met airco) kamer kwamen de 2 jongste spruiten ons om 8 uur al wekken… tja, Silke vergat de deur opnieuw te sluiten na het nachtelijk toiletbezoek.
We speelden spelletjes met de kinderen, genoten even van luxe, geen beesten om ons heen en heerlijk eten (échte koffie! We schrokken wel heel erg van het ontbijt – om 11u – een soort hamburger met vanalles en nog wat). Mevrouw Dongen (de directrice) kwam ons later ophalen om een stukje binnenland te gaan bekijken. We zouden naar White Beach gaan, maar het weer liet dit niet toe. Ze toonde ons enkele leuke wegen en we gingen samen naar de 2 oudste zonen van juf Rambul kijken die voetbalmatch hadden op het ‘Seedorf plein’. Heel leuk daar!
Nu is het 20u en zijn we heel moe, hebben we nog steeds geen honger en genieten we echt van het leven hier. Het zou enkel wat minder mogen regenen!
Vele warme groetjes!
Knuffel en tot de volgende!
Rosemie en Silke