HEEEEELP we moeten bijna naar huis !

Helaas, het einde van onze stage in Suriname is in zicht. We kunnen het niet geloven dat de tijd zo snel is gegaan! Gelukkig gaan we volgende week nog 1 dagje naar de school om afscheid te nemen. Vandaag gaven we een doos vol materiaal voor de school af. Toen het schoolhoofd al een kort dankwoordje gaf, kregen we al de krop in de keel.

Deze stage in het buitenland was voor ons echt een MACHTIGE ervaring. We voelden ons heel erg welkom en dat gevoel is nooit weggegaan. Door de drie maanden heen hebben we echt een band opgebouwd met de leerlingen en het schoolteam. Nadat we op aanvraag het circuitmodel hadden uitgewerkt, kregen we de vrijheid om dingen uit te werken die we zelf wilden (zoals muzische lessen, sociale vaardigheden, didactisch materiaal aanmaken, tussendoortjessystemen,…).
We kregen goede commentaren en we hebben het gevoel dat wij van hen leerden en zij van ons.

We kunnen het niet goed geloven dat het nu al bijna voorbij is. We beseffen hoeveel geluk we hebben gehad met de stageplaats in Domburg. We willen alvast Mieke Balcaen en Raggie bedanken voor het vinden van deze fantastische school. Ook dankzij het schoolhoofd, mevrouw Dongen, konden wij hier stage lopen. Gran Tangi!

Tijdens het schrijven van dit stukje krijgen we alweer de tranen in de ogen. We zullen het enorm missen en het besef begint te komen dat we Suriname voor een lange tijd zullen moeten missen. Dankzij alle culturen in dit land hebben we het gevoel gehad dat we al iets meer van de wereld hebben gezien. Eindelijk kunnen we de Javanen, Hindoestanen, Creolen en Indianen uit elkaar houden :).
Bedankt lieve ouders dat jullie ons deze kans gaven. Dankzij jullie konden we dit allemaal meemaken en we hadden het echt niet willen missen. We zullen ons avontuur in Switi Sranan voor de rest van ons leven meedragen…
Ook merci aan Joke en Pietje, Lieselot en Toon en aan Anke omdat jullie ons zo hard gemist hebben ;)
We zijn ook alle mensen die ons hebben gesteund heel erg dankbaar.
Het was ook leuk om te zien dat jullie met zovelen onze blog volgden!
Ook de KHBO moeten we bedanken omdat ze deze kans aan studenten geven. We raden het iedereen aan!

Wat we afgelopen weken en weekends nog meemaakten:

- Na een helse autorit (met de jeep door het oerwoud ;)) tot op de top van Brownsberg konden we eindelijk genieten van twee prachtige watervallen, brulapen, gifkikkers, slangen, vogelspinnen (jakkes, gelukkig was hij dood!), blauwe morfovlinders, pootafdrukken van jaguars en een prachtig uitzicht op de top.

- We gingen samen met Raggie, Lore, Leslie en Karen naar een schooltje in Santigron. Het is maar een uurtje rijden van de stad maar het is er een heel andere wereld. We keken onze ogen uit van de manier waarop ze daar lesgeven en leven. Hier was het heel duidelijk dat Suriname wel degelijk een ontwikkelingsland is.

- We gaven vorige week donderdag samen met juf Esstelda een training aan de leerkrachten over de axenroos. In het begin was het wat onwennig om voor een groep leerkrachten te staan. Maar nadien verliep het wel vlot.

- We genoten van een heerlijke massage. We gaven het cadeau voor Karens verjaardag en we konden haar toch niet alleen laten gaan ;)

- We gingen een heel weekend bij juf Esstelda logeren. Samen met haar 4 kinderen genoten we echt van ons laatste verblijf in Domburg.
’s Avonds gingen we naar de kermis met enkele juffen en na een leuk optreden en na een paar keer lastiggevallen te worden door Surinamers keerden we om 4u terug naar huis.
Op zondag regende het heel veel maar dat hield ons niet tegen om naar Powakka (een kreek) te gaan en er te zwemmen. Daar hadden we het voor het eerst tijdens ons verblijf echt koud!

Wat er ons nog staat te wachten:

- Een weekendje Galibi waar we eindelijk de grootste zeeschildpadden ter wereld zullen zien nesten. We zullen proberen om het hele weekend in een hangmat op het strand te slapen.
We kijken er echt naar uit!

- Genieten van de zon en het lekkere eten (PS. We zijn hier echt wel verdikt! Zelfs de leerkrachten wijzen er ons af en toe op :s).

- Een hartverscheurend afscheid op school :( We zien er echt wat tegenop omdat we een hechte band hebben opgebouwd en we de leerlingen waarschijnlijk nooit meer zullen zien…
We merken ook dat de leerlingen het er heel moeilijk zullen mee hebben en dat maakt het alleen nog erger.

- Het vliegtuig opstappen en huilen van verdriet omdat we SU verlaten en van vreugde omdat we onze familie en vrienden terug zullen zien.

Ziezo, dit was waarschijnlijk ons laatste blogbericht.

Gran Tangi! (bedankt)

Groetjes en tot binnenkort!
Silke en Rosemie

Hallo allemaal!

FA WAKA?
Nog 1 maand te gaan…
We maken hier zoveel mee, het is echt fantastisch!

Op school hebben we het druk. We willen nog lesgeven in alle klassen voordat we naar huis gaan. Dat wil zeggen dat we nu nog in klas 4, 5 en 6 zullen lesgeven.
De kinderen blijven heel enthousiast en vragen ons iedere dag wanneer we naar hun klas gaan. We proberen om zoveel mogelijk materialen te maken die ze kunnen gebruiken om bv. tafels te memoriseren enz.
Ook maken we voor iedere klas een tussendoortjessysteem. De lln. (en sommige leerkrachten) zijn heel enthousiast hierover. We zagen helaas ook al enkele dingen in de kast belanden :(.

We zijn vorige week samen met Raggie en onze Belgische vrienden naar Saramacca gereden om daar 2 basisscholen te bezoeken. Saramacca is een ander district in Suriname waar men anders te werk gaat. We werden heel hartelijk ontvangen. Het was heel interessant om eens andere scholen te zien.

In de week moeten we ’s middags goed voorbereiden, want onze weekends zijn vaak heel druk bezet met uitstapjes,…

Vorige week gingen we een namiddagje de boot op om dolfijnen te spotten (prachtig). ’s Avonds werd het iets enger, dan gingen we in een klein, wankelend bootje het kaaimannengebied in :) Eerlijk toegegeven, we hadden best veel schrik! De bootsman had er al snel één gespot en haalde hem met weinig moeite uit het water, deed een rekkertje rond zijn bek en hij gaf hem al snel door aan Rosemie. Daarna durfde Silke hem uiteindelijk ook vastnemen en daarna volgde de rest! Het was wel een fantastische ervaring…

Vrijdag was een speciale dag op school. We vierden samen Holi Phagwa, dit is de dag waarop de Hindoestanen Nieuwjaar vieren. We aten heerlijke roti met kip. Toen de bel ging, stormde iedereen naar buiten met een flesje Phagwapoeder om zichzelf en anderen te gaan bekogelen! Wij kregen de volle lading natuurlijk… Het was een super toffe dag!
De zondag kregen we er nog eens dubbel en dik van langs omdat we met een Hindoestaanse familie het feest mochten vieren. We maakten de hele ceremonie mee. Dit was een speciale en vermoeiende dag.

Wist je dat we…

- na 2 maanden een winkel vonden met alle producten die we van thuis kennen. Het was heel vreemd om erdoor te lopen, we liepen als kippen zonder kop door de winkel. We gaan er wel niet meer naartoe want nog een maandje verlangen naar Belgische lekkernijen kunnen we nu wel nog aan :)

- ontzettend moe zijn en hier jammergenoeg niet zo goed slapen… Het is alsof we in een tent slapen – heel veel geluid, snikheet en verschrikkelijke muskieten!

- de regen in België helemaal niets voorstelt in vergelijking met de buien hier

- allebei een JA kregen bij onze salsa danstest (stressen hoor ). We mogen dus naar de semi-gevorderden!!! Maar we zouden teveel lessen missen dus hebben we ons niet ingeschreven…

- uitkijken naar volgend weekend omdat we dan een feestje zullen bouwen op Brownsberg voor Karen haar verjaardag

- stiekem enkele Belgische dingen missen, maar dat we ook weten dat we heel veel Surinaamse dingen zullen missen

- vandaag tot 12 uur hebben geslapen want de Surinamers (en wij dus ook) gaan pas uit vanaf 1u ’s nachts en feesten dus heel erg lang

- heel erg verlangen naar het laatste weekend want dan gaan we 3 dagen naar Galibi, om daar op het strand te overnachten en reuzenschildpadden te spotten

- het hier nu al veel warmer hebben dan in het begin, het is hier nu gemiddeld 33 graden en we lijken wel de enige te zijn zonder airco…

- Rosemie haar kakkerlakkenfobie nog erger wordt – en Silke ook banger wordt hierdoor

Hopelijk gaat alles goed in België!

Voor onze medestudenten in België: veel succes op jullie ingroeistage!!!
En voor de medestudenten in Afrika: ook veel succes!!! Doe dat nog goed en geniet se ;)!

Vele groeten vanuit het warme Suriname!
Rosemie en Silke

Hoi allemaal!

Hier zijn we weer met meer regenweer ;)
Deze week heeft het namelijk niet anders gedaan dan geregend. Jammer want onze dolfijnen- en kaaimannentocht kon vandaag niet doorgaan, vandaar dat we nu wat tijd hebben voor onze blog…

Deze week was het een zware week op school. We splitsten ons op en stonden elk voor een klas van het eerste leerjaar. Het was soms choquerend, de kinderen werden vaak geslagen als ze iets niet weten. We maakten systemen om de leerlingen op een andere manier stil te krijgen. Ook het tussendoortjessysteem heeft de leerkracht leren appreciëren.

We gaven een aantal lessen rond sociale vaardigheden, met handpop Jules (dankjewel voor jullie sponsoring) en leerden de kinderen ook een liedje aan (tikke takke regen, toen we het wilden aanleren begon het keihard te gieten :)).

Vrijdag was een spannende dag – we moesten alleen voor de zesde klas staan. De 6A’ers en 6B’ers waren enthousiast met onze komst. We gaven circuitmodel en een quiz en een aantal tussendoortjes. Tot onze verbazing verliep het hier beter dan in de eerste klas!

Op vrijdag mochten we terug mee met een juf naar haar huis om daar te eten. Toen we daar aankwamen waren we geschrokken van de omstandigheden waarin deze mensen leven. Nogmaals beseften we hoe goed we het in België hebben! We kregen heerlijke, zelfgemaakte saotosoep (hebben we al gezegd dat dit ons lievelingsgerechtje is) en gevulde ‘kroket’, loempia’s, bananenchips, gedroogde rijst met suiker en roze kleurstof (we schrokken nogal toen we het zagen – het lijkt net rauw gehakt :).

- Even korte onderbreking voor een beetje ‘zouk’ dans op het liedje ‘Faya’ dat George junior net afspeelt maar wij nog niet op CD hebben!!! DANSEN MAAR! :) -

Na ons verwende etentje gingen we naar Niza en haar moeder omdat we daar terug mochten overnachten. Na een opfrissing vertrokken we samen met Leslie, Lore, Karen en Niza naar de waterkant in Domburg om kipsaté met nasi te eten.
Nadien gingen we naar de overkant, waar we gingen kijken naar een (heel speciale) traditionele Javaanse paardendans: Djareng Kepang ! Hierbij roept een leider de geesten van dieren op die bezit gaan nemen van de dansers. Toen de muziek begon, kwamen mannen op met een stokpaard van gevlochten riet tussen de benen. Plots raakten ze in trance en namen ze het gedrag van de paarden over. Later werden ze ‘apen’. Het was een heel rare ervaring, enkele mannen werden slang en aten rauwe eieren met zand! We waren heel erg bang en het was alsof ze dit wisten want plots zaten voor ons een paar ‘apen’ om onze handen te kussen,… Gelukkig konden we rekenen op bescherming van enkele Surinamers :)

Het was de moeite om te zien, maar we weten niet zeker of we het wel geloven.
Morgen hopen we op beter weer om toch nog iets te kunnen bezoeken in het weekend. We kijken uit naar donderdag omdat we dan (hopelijk) de dolfijnen-en kaaimannen zullen zien en naar vrijdag omdat er dan Holi Phagwa gevierd wordt op school! (naar elkaar gooien met kleurstof,…). We zullen dit feest in het weekend vieren met een Hindoestaanse familie.


Dit was alweer een weekje Suriname dat voorbij is gevlogen.

Heel veel groetjes !
... Van ons

Hai!

Hoe gaat het daar in België?

In Suriname blijft het heet, indrukwekkend, nieuw, mooi, verbazend, vuil, stoffig, vermoeiend, warm, ontspannend, leuk,…

Vorige week woensdag bezochten we een schooltje in Laarwijk. Daarvoor moesten we met een bootje van Domburg naar de overkant van de Suriname rivier varen. We kregen echt de smaak te pakken van de jungle die we hier konden bewonderen. Het was een piepklein schooltje (3 klassen van 8 leerlingen) in een oud plantagedorpje. We kregen er meteen kokosnoten en sinaasappels. We speelden een aantal spelletjes met de kinderen, ze waren dolenthousiast om 2 bakra’s te hebben in hun school.

Op school gaven we gisteren ons laatste circuitmodel, nu stonden we in iedere klas 1 keer, het is dus echt een grote school. We kregen al goede feedback en ze waren ook zeer tevreden met de spelideeën en het materiaal dat wij ze hebben gegeven.
De komende weken gaan we in alle klassen een weekje lesgeven, we hebben nog net tijd genoeg. Maandag starten we in het eerste leerjaar. Je leest het goed, hier geen vakantie voor ons. Ook de paasvakantie start als wij naar huis gaan… Maar dit houdt ons niet tegen om Suriname te ontdekken in het weekend.

Gisteren hebben we in de school carnaval gevierd. Het stelt hier wel niet zoveel voor als in Blankenberge of in Koksijde ;) Sommige kinderen kwamen verkleed naar school en er was een optocht naar de waterkant. Ook wij hadden een mooi maskertje gemaakt ;).

Het is hier heel warm, afkoeling is echt nodig. Vorige week vonden we een leuk zwembad in een hotel. We genoten de hele dag van de zon, en ’s avonds was dit ook te zien aan onze rode huid! We genoten er ook van een heerlijke BBQ en van wel 10 markoesasapjes.

Nadat Rosemie hard geschrokken was van het nieuws uit België (alles is nu terug oké met haar broer) besloten we om het allemaal van ons af te dansen! We schreven ons in in de salsalessen in Broki. Gisteren hadden we onze eerste les. Samen met Lore, Karen en Lesly hebben we veel afgelachen maar ook serieus gedanst. Helaas hebben we niet altijd evenveel geluk met de mannelijke danspartners ;)

Toen we gisteren naar huis reden met de vaste taxichauffeur van de Belgische vrienden, reed hij met ons over de grootste brug van Suriname. We hadden al gehoord dat als je op de top bent, het eruit ziet als de skyline van New York… Het zag er inderdaad prachtig uit!

Nog enkele wist-je-datjes:

- George (junior, wij noemen hem GJ), de zoon van huisbaas George, kan ons steeds animeren met loeiharde Surinaamse hitjes.
- Het Surinaamse eten is hier superlekker, al verlangen we soms naar iets anders dan rijst en kip :)
- We mochten donderdag iets vroeger van de school weg speciaal om ‘paye’ (een soort chips met pindanoten) te kopen in Domburg. Dit zijn onze lievelingschipjes mmmmmm…
- We worden nog steeds aangevallen door miljoenen muggen, en testten al verschillende middeltjes uit.
- Als we op alle verzoeken van de mannen zouden ingaan, zouden we al getrouwd zijn en nog zoveel meer :)
- Het verlangen naar warm water wordt steeds groter, vooral ’s morgens in de douche.
- We kunnen salsa oefenen met onze CD, maar we mogen zeker niet samen dansen want dan moet iemand de mannelijke rol innemen en dat is verboden door de dansleerkracht :)

Zoals jullie kunnen lezen genieten we nog steeds van ons avontuur hier in Suriname.

We love SU !!!

Zweterige zoenen en knuffels van ons.

PS. Als je wat wil meegenieten van de Surinaamse sfeer, hier wat hitjes:
- Damaru – ‘chop chop’
- Kenny B - ‘Yu faya’
- I love SU

Hoi!

Fa waka? (Hoe gaat het?)

We zijn hier nu een maand in Suriname en het wordt steeds leuker!

Hier schetsen we even ons Surinaams leven voor jullie:
Op een doordeweekse dag:
- staan we op om 5.45 u om te baden en snel wat te eten
- zitten we om 6.45 u al op de eerste bus
- wachten we vanaf 7u op de schoolbus
- volgt er vanaf 7.10 u een ‘bumpy ride’ naar Domburg
- is er om 5 voor 8 de vlaggenparade (we kunnen de Nederlandse versie al meezingen)
- zijn we met een beetje geluk om 14u terug thuis
- eten we
- bereiden we voor/rusten we/doen we inkopen …

In het weekend is ons leven ietsje spannender. We proberen meestal goed uit te slapen maar als we in Domburg overnachten komt hier niet veel van in huis.

Vrijdag stonden we op de bus te wachten, te wachten en nog langer te wachten. Tiens, is er zoals de vorige keer iets stuk aan de bus en komt hij later? Nee hoor, toen we na drie kwartier wachten uiteindelijk belden naar school, hoorden we dat de bus staakte, zoals nog vele andere bussen. De benzine is duur en de stad weigert om geld te geven. Dus geen bus. ‘Ga maar lekker terug naar huis meisies, de bus rijdt niet’ kregen we te horen. Oké, daar hadden we geen probleem mee :).

We maakten nog wat materiaal voor de circuitmodellen en rustten wat uit. ’s Avonds gingen we naar ’t Vat om iets te eten. We konden skypen en na wat spannend afwachten konden we de thuisblijvers zelfs eens zien, we waren allebei heel blij dat dit lukte ;).

Na een lekkere saoto-soep herkenden we 3 meisjes uit België die hier ook stage komen lopen. We spraken af om samen uitstappen te doen naar het binnenland, heel leuk en heel wat minder duur!

Zaterdag zouden we normaal naar White Beach gaan in Domburg, om er daarna te blijven slapen. Zondag hadden we afgesproken met het schoolhoofd (mevrouw Dongen) om naar de waterkant te gaan, daar zou er een opening zijn van de kinderknutselbus van ‘stichting kikker’. Dit is een organisatie die hier is opgericht voor de kinderen van het binnenland.

De plannen zijn een beetje veranderd. Mevrouw Dongen kwam ons thuis ophalen en reed met ons naar Domburg. Ze deelde alvast mee dat we ’s avonds naar een feestje zouden gaan. ’s Middags hebben we helaas niets van White Beach gezien, maar hebben we wel een grote tent helpen opzetten aan de waterkant. Het heeft heel veel geregend. Gelukkig lagen we niet op het strand.

‘s Avonds gingen we naar een Hindoestaans verjaardagsfeest van eum – iemand – en hebben we er heerlijk gegeten en genoten van de sfeer.
Zondag om 10 uur stonden we alweer aan de waterkant om een hele dag kinderen te animeren. Er was een leuke sfeer en de kinderen hebben ervan genoten.

Nadien reden we terug met Niza en Dwayne (een zoon van Dongen die heel graag naar België wilt ;)) door de ondergelopen straten in Paramaribo.

Enkele foto’s kunnen jullie zien op facebook, een andere weg lukt echt niet ;)


Veeeeeeele kussen en knuffels!

Rosemie en Silke

Dag allemaal!

Een kindje vroeg ons onlangs: ‘Maar waarom zijn jullie hier alleen en hebben jullie je familie en je vrienden niet mee?’. Wij wisten het antwoord wel maar toch zaten we even met een krop in de keel… Helaas konden we jullie niet allemaal meenemen 
Op de school gaven we nu al in verschillende klassen les (circuitmodel – te vergelijken met hoekenwerk). We zagen vooral de jongere klassen zitten maar we zijn intussen wat van mening veranderd. In het eerste luisteren ze amper en is het niveau nogal laag, in het tweede zijn ze tamelijk rumoerig en moeten we alle hoeken nog 10 keer opnieuw uitleggen, in het derde gaat het goed, in het vierde stonden we nog niet, in het vijfde is het tot nu toe heel leuk en luisteren ze opvallend goed, in het zesde zitten een paar oudere leerlingen (tot 16 jaar) die de boel wat ‘leuker’ willen maken maar onthouden ze de uitleg over het algemeen goed!
In de school maken we dus allerlei dingen mee, maar het gaat goed!
We leren de leerkrachten en de directrice goed kennen. Vooral na dit leuke weekend: vrijdag gaven we les, om 13 uur was de school uit, maar wij gingen voor een keertje niet met de schoolbus mee naar Paramaribo. We bleven bij een juf eten en ‘rusten’ (enkele leuke dingen daar: we kregen van haar man een steen met écht goud in… yes , we leerden allerlei vruchten kennen uit haar tuin, we ontdekten dat ze hier wel een middagdutje doen en we genoten van haar beginnende kookkunsten,…).
Om 17 u gingen we terug naar de school. Er was een ‘training’ voor de leerkrachten, gegeven door een leerkracht uit Nederland. We kregen gedurende 2 uur spelideeën voor in het circuitmodel, alle leerkrachten (wij ook) mochten spelletjes in elkaar steken met een heleboel materiaal dat werd voorzien. Het was leuk om iedereen zo creatief bezig te zien! Na een chipje en een drankje gingen we mee met juf Rambul om daar te overnachten. We kregen te horen dat we die avond nog zouden uitgaan met een groepje juffen! Naar een Hindoestaans trouwfeest nog wel!
Na kennis gemaakt te hebben met het gezin (3 actieve jongens en een sympathieke papa) en de chique woning aten we lekker en gingen we de juf haar kleerkast gaan bezoeken en kozen we allebei prachtige Hindoestaanse kleedjes (met pofbroek, heerlijk) uit en een hoop sieraden. Na een heerlijke douche waren we er klaar voor en trokken we erop uit met 5 andere juffen. We waren heel verrast door de rituelen, het was echt een prachtig feest! We hadden heel veel bekijks als enige ‘bakra’s’ maar werden toch ontzettend hartelijk ontvangen. We moesten er nog eens eten, al waren we al volgestopt voor vertrek (ETEN ETEN ETEN), je zorgt hier beter voor een lege maag voor je ergens heen gaat.
Na een kort nachtje in de heerlijk verkoelde (met airco) kamer kwamen de 2 jongste spruiten ons om 8 uur al wekken… tja, Silke vergat de deur opnieuw te sluiten na het nachtelijk toiletbezoek.
We speelden spelletjes met de kinderen, genoten even van luxe, geen beesten om ons heen en heerlijk eten (échte koffie! We schrokken wel heel erg van het ontbijt – om 11u – een soort hamburger met vanalles en nog wat). Mevrouw Dongen (de directrice) kwam ons later ophalen om een stukje binnenland te gaan bekijken. We zouden naar White Beach gaan, maar het weer liet dit niet toe. Ze toonde ons enkele leuke wegen en we gingen samen naar de 2 oudste zonen van juf Rambul kijken die voetbalmatch hadden op het ‘Seedorf plein’. Heel leuk daar!
Nu is het 20u en zijn we heel moe, hebben we nog steeds geen honger en genieten we echt van het leven hier. Het zou enkel wat minder mogen regenen!
Vele warme groetjes!
Knuffel en tot de volgende!
Rosemie en Silke

Dag Bakra’s!

Hier weer wat nieuws uit het hete Suriname. 
We zijn hier nu een goeie week en we vinden stilletjes aan onze weg. De bus nemen gaat nu vlot. We huurden fietsen (en zitten nu al met 1 lekke band – hier zijn ofwel geen fietspaden, ofwel liggen ze vol met spullen die niet op een fietspad horen).
We vonden heel dichtbij een plaats om lekker Surinaamse, Javaanse… gerechten af te halen, bij de Black Boys kitchen J.  We eten samen 1 portie (Surinamers zijn grote eters, dit hadden we al snel door).
We weten zelfs al hoe we in het Academisch ziekenhuis van Paramaribo moeten geraken. Geen paniek, Rosemie had enkel een klompvoetje door één of andere beet. Wat antibiotica en alles komt in orde! Het gaat ondertussen al wat beter, ze moet haar been alvast niet meer vooruit slepen  ;)

We kwamen onlangs tot de conclusie dat ‘markoesa’ (waarvan wij het sap heel graag drinken) hetzelfde is als passievrucht, en ‘boulanger’ is eigenlijk aubergine, al ziet het er niet zo uit.

We moeten ons te pletter drinken (water uiteraard) hier in het warme weer. Ook de muggenmelk met DEET staat tot onze dienst.  Het toiletpapier vliegt er ook goed door J.

Het heeft al heel wat geregend. Hopelijk is het dit weekend beter, want vorig weekend was het heel slecht weer. Stortbuien maar soms ook buien op z’n Belgisch (heel de dag door spetters – heel saai).

Vandaag (vrijdag) gaven we voor de eerste keer les aan het tweede leerjaar (de tweede klasse zoals ze het hier noemen). We werkten een circuitmodel (hoekenwerk) uit en het was leuk.  Wij leren van hen en zij van ons.
Onze kaken zijn bij het thuiskomen meestal gespannen van al het glimlachen en zwaaien naar de enthousiaste leerlingen. 

Gelukkig zijn er twee pauzes op school om even uit te rusten, wat te eten en drinken. We kunnen op het schooltje allerlei dingen kopen om te eten en drinken. Vandaag waren er ook gebakken bananen (baka bana), heel lekker maar zo vettig! 

Binnenkort zullen we afspreken met een aantal Belgische studenten die in andere scholen lesgeven. Later meer hierover.

Hopelijk gaat alles daar goed in het koude België!

We missen het soms om koud te hebben en te genieten van een warm donsdeken.  Het is hier TE warm!  J

Vele groetjes

Van ons      
…  xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx  …

Dag iedereen

Dinsdag was het zover.  De dag van het vertrek. Onze vlucht duurde 9 uur. We hadden een plan om het snel te laten voorbij gaan – we zouden 3 films bekijken, wat drinken, eten en slapen.  We hebben 1 film bekeken, veel gedronken en gegeten, contacten gelegd met Surinamers en zeker de volle 5 minuten geslapen! Het was een rustige reis.

Aangekomen in Suriname werden we onmiddellijk overvallen door de hitte. Het was er op dat moment 30 graden.

Onze huisbaas, George, en zijn vrouw Yolanda namen ons ’s avonds mee om lekkere Javaanse Saoto-soep (bouillon met kip, ei, sojascheuten, aardappel) te eten. Het roze drankje dat we erbij kregen vonden we allebei iets minder smakelijk.

Woensdag hebben we de hoofdstad verkend en ons huisje gekuist  ;)  
Donderdag voor de eerste keer naar de school. Daar werden we heel hartelijk ontvangen door de directrice en de leerkrachten. De rit om er te geraken duurt ongeveer anderhalf uur wat soms wel lang is maar dan hebben we de tijd om wakker te worden.

Op de school mochten we kiezen waar we graag wilden kijken hoe alles in z’n werk ging.  Het is een grote school, er zijn ongeveer 300 leerlingen. De school start om 5 voor 8 met de vlaggenparade waarbij ze het volkslied zingen. We kunnen het al bijna meezingen J

Vandaag is het zaterdag en konden we uitslapen.  We sliepen tot kwart voor 10 wat toch een record is in deze hitte.  We zweten ons vaak te pletter.

We hadden tot gisteren toe nog geen regen gezien maar dit veranderde deze nacht. Nu valt de regen met bakken uit de lucht, en dat in het droog seizoen.

Enkele leuke anekdotes:

-          Er is altijd sfeer op de bus dankzij de typische Surinaamse hitjes. Ook Justin Bieber krijgen we af en toe te horen (helaas).

-          In de supermarktjes vinden we pindakaas,  mango’s, sapjes, blikvoeding,…  Alles is vergezeld van een laagje stof en we moeten ook steeds de datum checken.

-          We hebben een ventilator in ons huisje die de hele dag zijn werk moet doen.

-          We zijn al gebruind!

-          George junior, de zoon van de huisbaas, laat ons meegenieten van de Surinaamse muziek.

Enkele minder leuke anekdotes

-          Er is altijd lawaai, ook de hele nacht.

-          Woensdagnacht  maakten we voor het eerst kennis met de lokale medehuisbewoners. Groot ongedierte sloop de kamer van Rosemie binnen. In shocktoestand kwam Rosemie naar de kamer van Silke om haar zachtjes wakker te maken. Zachtjes omdat Rosemie bijna geen woord uit haar keel kreeg: ‘Vlug Silke, er zit een gigantische kakkerlak in mijn bed!!!!!!!’.  Silke uit haar bed om dat beest te gaan bekijken en te vangen. Helaas ook met een bibberende hand. Na een half uur jagen hadden we het beest eindelijk verdoofd (en onszelf) met een halve bus insecticidenspray.  Gevolg: nu liggen we allebei in de kleinste kamer met allebei ons muskietennet en elke avond volgt er een grote check-up. 
In de kamer van Rosemie vinden we elke dag wel 1 dode kakkerlak (ze zijn werkelijk zo’n 8 cm groot), daar wordt dus niet meer geslapen. 
Ook tijdens het schrijven van dit stukje tekst springen de tranen weer in Rosemie haar ogen.

-          Samen hebben we ongeveer al een 50 – tal muggenbeten (beten van andere beesten niet meegerekend).

-          Er lopen heel veel zwerfhonden rond. Af en toe is er wel eentje die ons volgt en dat vinden wij niet altijd zo leuk. 

Voor wie ons wil schrijven, ons huisadres is:

Lawastraat 9
Marowijneproject
Paramaribo
SURINAME

Lieve groetjes, knuffels, kusjes, …

Rosemie en Silke

PS. We missen jullie toch een klein beetje  ;)